Bir konu üzerine düşünürken, kendimizi sürekli bu düşünceden vazgeçirmeye çalışıyorsak, bir fikrimiz var ve onu gerçekleştirmemek için sürekli kendimize bahaneler üretiyorsak, o fikre karşı direnç gösteriyoruz demektir. Bu noktada kendimize sormamız gereken en önemli soru şu: Neden direnç gösteriyoruz? Neyden kaçıyoruz? Bizi bu fikirden iten şey tam olarak nedir? Alt benliğimizde neyden korkuyoruz? Bu sorulara verebileceğimiz en kuvvetli cevap değişimden kaçıyoruzdur.
Hepimiz hayatlarımızın bir çok anında değişimden kaçıyoruz. Kimimiz düzenin bozulacağını düşündüğü için, kimimiz bu değişimin getireceği değişikliklere hazır hissetmediği için, kimimiz yeni sorumluluk duygusundan kaçıyor, kimimiz ise harekete geçmek için kendini güçsüz hissediyor.
Peki ya direnç gösterdiğimiz fikirlerin hayatımıza katacağı güzelliklere inanırsak ve değişimi tüm benliğimizle kabul edersek nasıl olurdu? Aynaya bakarak yüksek sesle "Tüm direncimi yenmeye istekliyim ve hazırım!" diye haykırsak nasıl hissederdik? Bir an için yapmak istediğimiz şeylere karşı korkusuz ve tam güce sahip olduğumuzu düşünelim.
Bunu düşündüğümüzde yüzümüzde oluşan tebessüm hoşumuza gitmiyor mu? Öyleyse yapmak için daha neyi bekliyoruz?
Komentarze